روز هشتم ونهم محرم یاد آور دلاوری های حضرت علی اکبر وابو الفضل العباس می باشد زیرا در این روز عمر سعد سپاهیان انبوهی را برای محاصره شط فرات مامور کرد تا از ورود سپاه امام حسین به شریعه فرات  جلو گیری نماید وآن حضرت را نا چار به تسلیم نماید . اما در عین حال اصحاب و یاران امام حسین گاهی خود را در روز هشتم ونهم به شریعه فرات می رسانیدند و برای خیام حرم آب  می آوردند که البته

حلقه محاصره فرات در روز عاشورا تنگ تر شد ومانع رسانیدن آب به خیمه ها شدند. حضرت عباس دلاور بارها در روز های هشتم و نهم (تاسوعا ) تلاش نمود تا برای خیمه گاه آب بیاورد و از این رو ملقب به سقای سپاه امام حسین گردید.مقام وعظمت حضرت عباس (علیه السلام ) بیش از این است که بتوان بر زبان آورد ویا بر روی کاغذ نوشت وهمین بس که امام سجاد (علیه السلام ) در حدیثی که مرحوم شیخ صدوق درکتاب امالی به نقل از ابو حمزه ثمالی از امام زین العابدین (علیه السلام ) روایت کرده است ؛ در باره عمویشان عباس چنین فرموده اند :ابو حمزه ثمالی از حضرت امام زین العابدین روایت کرده است که آن بزرگوار به جناب عبیدالله بن عباس بن علی بن ابی طالب نظر کرد وگریان شد و فرمود :  روزی شدیدتر نگذشت  بر ییغمبر (ص)از روز احد که کشته شد در آن روز جناب حمزه اسدالله واسد الرسول وبعد از آنروز، روز موته که در او جناب جعفربین ابیطالب (ع) کشته شد سپس فرمود : نیست روزی مثل روز حسین (ع) که جمع شدند سی هزار نفر وگمان می کردند که از امت پیغمبرند وهمه تقرب میجستند بسوی خدا بر ریختن خون آن مظلوم وآن بزرگوار خدا را بیاد آنها می آورد وآنها نپذیرفتند  تا آنکه او را بظلم و عدوان بقتل رسانیدند بعد فرمود : خداوند رحم کند عمویم عباس را پس بتحقیق جان خود را ایثار نمود و امتحان کرده شد وجانش را بقربان برادر خود نمود تا آنکه دو دست او را را قطع نمودند

پس خداوند در عوض دو دست او  دو بال بوی مرحمت فرمود که با ملایکه در بهشت پرواز می کند چنانچه جعفربن ابیطالب دو بال عطا فرمود وان للعباس عندالله تبارک وتعالی منزله یغبطه بها جمیع الشهدا یوم القیامه .یعنی برای عباس در نزد خدا  مقامی می باشد که تمام شهدا به مقام آن حضرت در روز قیامت غبطه می خورند .

 سالروز ولادت با سعادت هشتمین ستاره درخشان آسمان امامت و ولایت حضرت علی ابن موسی الرضا (ع‏) بر حضرت ولی عصر ( ع ) و رهبر انقلاب و همه دوست داران عترت وشیعیان مبارک باد

امام هشتم حضرت علی ابن موسی ( علیه السلام) در روز یازدهم ذیقعده سال صد وچهل وهشت هجری و پس از پانزده روز از شهادت امام صادق ( علیه السلام ) در مدینه منوره متولد شدند . پدر آن حضرت امام موسی بن جعفر (علیه السلام ) ومادر آن حضرت نجمه خاتون بوده اند . در سال دویست هجری ، آن حضرت بنا به اجبار مأمون ، خلیفه عباسی از مدینه منوره به سوی مرو ، حرکت نمودند . آن حضرت از شهر های زیادی گذشتند، از جمله آنها شهر نیشابور بود و در این شهر بود که در جمع دهها هزار نفر از جمعیت استقبال کننده ، حدیث شریف قدسی سلسلة الذهب را بر مردم این شهر روایت نمودند وآن حدیث این است : « کلمة لا اله الا الله حصنی و من دخل حصنی امن من عذابی » و چون در سلسله راویان این حدیث نام تمام امامان معصوم از خود آن حضرت تا امام علی و پیامبر خدا و جبرئیل هستند؛ حدیث سلسلة الذهب ، نام گرفته است وحدیث قدسی ، احادیثی است که  کلام خدا است ولی از آیات قران کریم نیست . امام هشتم پس از ورود به مرو  وبه رغم اکراه آن حضرت به عنوان ولیعهد مأمون الرشید انتخاب شدند و مأمون دستور داد به نام آن حضرت خطبا ،خطبه بخوانند وبه نام آن حضرت سکه رسمی ضرب نمودند، چیزی که باعث حسادت وشعله ور شدن آتش کینه ودشمنی بنی عباس گردید. اما چیزی نگذشت که خلیفه عباسی ، حقد وکینه باطن خود را آشکار کرد و سر انجام آن حضرت را مسموم کرد و در آخرین روز ماه صفر سال دویست وسه هجری آن حضرت به شهادت رسیدند و در قریه سناباد در سرزمین طوس با عزت وعظمت دفن شدند. 

۲۵ شوال المکرم ،‌‌ سالروز شهادت رییس مذهب جعفری امام جعفر صادق ( علیه السلام ) بر حضرت ولی عصر (عج‌) رهبر معظم انقلاب و همه مسلمانان جهان به ویژه شیعیان و اهل ولایت تسلیت باد.

نگاهی گذرا به زندگانی امام صادق (علیه السلام )

امام صادق در روز هفدهم ربیع۱ سال هشتاد و سه هجری در شهر مدینه چشم به جهان گشود . نام آن حضرت جعفر و کنیه ایشان ابو عبدالله است . پدر بزرگوار آن حضرت امام محمد باقر و نام مادر بزرگوارشان ام فروه دختر قاسم ابن محمد ابن ابی بکر بوده اند ؛ همچنین مادر ام فروه ، اسماء دختر  عبد الرحمن ابن ابی بکر بوده است .جعفر بنا به فرموده امام صادق (ع ) ، نام نهری در بهشت است . آن حضرت ده فرزند داشتند که سه تن دختر و هفت نفر پسر بوده اند از جمله آنان اسماعبل ، عبد الله افتح ، ام فروه ،اسحاق ، عباس و امام موسی ابن جعفر (علیه السلام ) بوده اند .

عمر مبارک آن حضرت شصت و پنج سال بوده است و در دوران خلافت منصور دوانقی و به امر وی آن حضرت مسموم شدند و در بیست و پنجم ماه شوال سال۱۴۸ هجری یه شهادت رسیدند و در قبرستان بقیع در مدینه منوره به خاک سپرده شدند . مدت امامت آن حضرت حدود سی و چهار سال بوده است.

امام صادق ( علیه السلام ) در دوران عمر با برکت خود خدمات ارزشمند و ماند گاری به اسلام و تشیع تقدیم نموده اند. آن حضرت به دلیل نوپایی حکومت بنی عباس و عدم ثبات و استقرار حکومت عباسی ها ،از فرصت استفاده نموده و به توسعه حوزه درسی که توسط پدر بزرگوارشان تأسیس شده بود پرداختند ؛ و شاگردان زیادی را تربیت نمودند . بنا بر نقل تاریخ ، هزاران نفر در محضر آن حضرت علم و دانش آموختند و از ذخایر علم و دانش و زلال معارف آن حضرت که از اجدادشان به ارث برده بودند ، بهره جستند. اصحاب حدیث ، تعداد شاگردان مورد وثوق آن حضرت را چهار هزار نفر یاد کرده اند و گفته می شود تعداد شاگردان ایشان بسیار از این تعداد فراتر بوده است که به طور متناوب در درس آن حضرت شرکت می کرده اند. فقیه ترین اصحاب و حواریون آن حضرت عبارتند از : زرارة ابن اعین ، ابو بصیر الاسدی ، فضیل ابن یسار ، محمد ابن مسلم و برید ابن معاویه . و از جمله شاگردان مورد وثوق ایشان شش نفر از فقها به نام های   جمیل ابن دراج ، عبدالله ابن مسکان ، عبدالله ابن بکیر ، حماد ابن عیسی ، ابان ابن عثمان و حماد ابن عثمان هستند و تمام احادبث آنان از روایات صحیح قلمداد می شود.

از جمله شاگردان دیگر امام صادق  (علیه السلام) دو تن از امامان چهار گانه اهل سنت و جماعت به نام های ابو حنبفه نعمان ابن ثابت و امام مالک ابن انس هستند و از ابو حنیفه نقل شده است که وی گفته است: « لو لا السنتان لهلک النعمان » یعنی اگر دو سالی که در محضر امام صادق علم آموختم نبود حتما نعمان یعنی ابو حنیفه هلاک شده بود.

در عبن حال بسیاری از مردم معاصر عصر امام صادق قدر و منزلت ایشان را درک نکردند و از علوم بی پایان آن حضرت بهره نبردند.

 نقل شده است ابو حنیفه برای کسب علم خدمت امام صادق (علیه السلام) رسید و مشاهده کرد آن حضرت عصایی در دست دارند ؛ عرض کرد یابن رسول الله سن شما به اندازه ای نیست که عصا در دست بگیرید ! حضرت فرمودند بلی اما این عصای پیامبر(ص) است و خواستم به آن تبرک بجویم . ابو حنیفه با شتاب پیش آمد تا عصا را ببوسد ؛ آنگاه امام دست خود را گشودند و فرمودند به خدا تو می دانی این پوست پیامبر است و آن را نمی بوسی ولی عصای پیامبر را می بوسی !

در باره علوم امامان ، اخبار بسیار است و نقل شده که روزی مفضل ابن عمر از اصحاب امام صادق ( ع‌) در گوشه ای مشغول زیر و رو کردن خاک و گل بود امام  رسیدند و پرسیدند چه می کنی مفضل ؟ مفضل پاسخ داد کرمی زیر این خاک و گل است می خواهم بفهمم تخم گذار است یا می زاید ؟ امام فرمودند لازم نیست خود را به زحمت بیاندازی ؛ من یک قاعده کلی در اختیار تو می گذارم تا از آن استفاده نمایی و آن این که هر موجودی که لاله گوش دارد می زاید و هر موجودی که لاله گوش ندارد تخم گذار است . 

بسمه تعالی

امروز روز عزای یتیمان است ، نه روز عزای همه است روز شهادت مظهر عدالیت و مردانگی است.روز علی است علی کیست ؟
آیا می شناسیمش ؟ نام او علی کنیه اش ابوالحسن لقبش امیر المؤمنین نام پدر ابوطالب یا عمران،نام مادر فاطمه بنت اسد داماد وپسر عموی پیامبر خدا
ابن شباسنامه اوست . ولی نه با این کلمات مادی نتوان او را شناخت او رارسول خدا شناخت . او را همسرش زهرا شناخت و خدای او ، او را شناخت.
 اما ما نتوانیم به عمق وجود او پی ببریم .او کسی است که دنیا را طلاق گفت و بر دنیا نهیب زد و از آن گریزان بود. او فرزند عدالت بود و در راه عدالت از سرزنش هیچ کس هراسی نداشت. او  پدر جهاد و ایثار بود او شجاعت را شرمنده خود ساخت اودر عین ابهت و شخصیت در برابر همه فروتن بود. اوبر شیطان چیره شد و رنگ خدا به خود گرفت .او در اجرای عدالت و احکام الهی زن و فرزند و خویشاوند و دوست و آشنا نمی شناخت . او درس زندگی به بشریت داد ؛ او راه زندگی بود او پدر ولایت و امامت بود او دریای بیکران معرفت و فضیلت بود ؛ اوچشمه زلال معارف مناقب بود او با حیاتش درخت اسلام را طراوت بخشید و با شهادتش بقاء دبن خدا را امضاء نمود اینک علی رفت و با رفتنش داغ سنگین بر دل و سینه بشریت نهاد هرچند او از هم و غم این دنیای دون رها شد و ناله های شبانه اش خاموش گشت و  غم  و غصه هایی که بر سینه اش سنگینی  داشت با بدن پاکش در دل خاک مدفون شد اما این ما که خود را پیرو او می دانیم در غم رفتنش اشک می ریزیم و در فقدان او حسرت می خوریم
و امید آن داریم تاتوفیق یابیم راهی که او برایمان ترسیم نمود را در زندگی بر گزینیم و جز به خدا و آخرت چون او نیاندیشیم . انشاء الله
ا 
ا

     بآل محــمد عرف الصـــواب                               و فی ابیاتهم نزل الکتاب 

      وهم حجج الاله علی البرایا                             بهم وبجدهم لا یسـتراب

     ولا سیـــما ابو حسـن علی                               له فی الحرب مرتبة تهاب

     طعام سیوفه مهج الاعادی                               وفیض دم الرقاب لها شراب

     علی الدر والذهب المصفی                              و باقی النــاس کلـهم تراب

     هو البکاء فی المحراب لیلاٌ                               هو الضحاک اذا اشتد الضراب

     هو النباُ العظیم وفلک نوح                                 وباب الله وانقــطع الخــطاب

                                                      بسمه تعالی

میلاد دوازده همین ستاره آسمان امامت و ولایت مهدی موعود بر عموم مسلمانان جهان به ویژه شیعیان آن حضرت و منتظران ظهورش مبارک باد .

حضرت ولی عصر حجة ابن الحسن العسکری ( علیهما السلام ) در شب نیمه شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در شهر سامرا با ولادتشان جهان بشریت را نورانی ساختند . پدر آن حضرت امام حسن عسکری و مادر ایشان نرجس خاتون بوده اند . از جمله کسانی که شاهد ولادت آن حضرت بوده اند جناب حکیمه خاتون دختر امام جواد و عمه امام عسکری هستند .امام رمان (علیه السلام ) به دلیل فشار های حکام عباسی از آغاز ولادت تا سال ۳۲۹ هجری در غیبت صغری بوده اند و در این مدت چهار نفر از سفراء خاص با آن حضرت  در ارتباط بوده اند . جناب علی ابن محمد سمیری ّآخرین سفیر و نایب خاص آن حضرت بوده است که در سال ۳۲۹هجری در گذشته است . مدت زمان غیبت ‌آن حضرت هفتاد و چهار سال بوده است . از سال۳۲۹ هجری غیبت کبری امام زمان آغاز شده و تا کنون ادامه دارد .

در باره موضوع مهدویت صدها روایت صحیح و موثق از طرق مختلف و به صورت متواتر نقل شده است و بسیاری از بزرگان شیعه آنها را در مجموعه هایی گرد آوری نموده و در دسترس عموم قرار داده اند . از جمله آن ها کتاب  «منتخب الاثر» تألیف حضرت آیةالله صافی گلپایگانی است که مجموعه ای ارزشمند از روایات مهدی و مهدویت را در آن جمع آوری نموده اند . از جمله روایات صحیح حدیث معروفی است که از پیامیر اکرم ( صلی الله علیه و آله ) در کتب معتبر اهل سنت و شیعه نقل شده است و آن حضرت در این حدیث فرموده اند : « لو لم یبق من الدنیا الا یوما لطول الله ذلک الیوم حتی یخرج فیه رجل من اهل بیتی اسمه اسمی و کنیته کنیتی و اسم ابیه اسم ابنی یملأ الارض قسطا و عدلا بعد ما ملئت ظلما و جورا » یعنی اگر از عمر جهان فقط یک روز باقی باشد ؛ خداوند آن روز را طولانی می کند تا در آن روز مردیقیام کند که نام و کنیه او مانند نام و کنیه من است و نام پدرش مانند نام فرزند من ( امام حسن ) است و او جهان را پر از عدل و داد خواهد نمود پس از آن که پر از ظلم و ستم شده است . این حدیث کاملا بر مهدی مورد اعتقاد شیعه تطبیق دارد و خصوصیات ذکر شده در حدیث ما را به حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه ) رهنمون می سازد.

                                                      به نام خدا

روز جمعه هشتم ماه ربیع۱  سالروز شهادت یازدهمین پیشوای شیعیان ،حضرت امام حسن عسکری ( علیه السلام ) بر خاتم اوصیا ، حضرت ولی عصر  ( عجل الله تعالی فرجه ) و عموم شیعیان جهان و دوست داران حاندان پاک پیامبر گرامی اسلام به ویژه رهبر معظم انقلاب ، مردم پاک سرشت ایران و عموم وبلاگ نویسان عزیز تسلیت باد.

 گوشه ای از زندگانی نورانی آن حضرت :

نام آن حضرت ، حسن و مشهور ترین لقب آن حضرت عسکری و کنیه شریفشان ابو محمد است. امام حسن عسکری و امام هادی و امام جواد همچنین به ابن الرضا نیز مشهور بودند همچنان که امام هادی نیز به عسکری نیز خوانده می شدند. پدر آن حضرت امام علی نقی  ( علیه السلام) و نام مادر شان حدیث و یا سلیل بوده و آن مخدره ام ولد بوده است.

امام حسن عسکری در  روز جمعه ، هشتم ربیع الثانی سال دویست و سی و دو  هجری قمری متولد شدند .

ستاره عمر آن حضرت کوتاه بود و در روز جمعه هشتم ماه ربیع الاول سال دویست شصت هجری در سن بیست و هشت سالگی در شهر سامرا واقع در عراق به دست خلیفه وقت ، معتمد عباسی ، به شهادت رسیدند و در جوار مرقد مطهر پدر بزرگوراشان امام هادی ( علیه السلام ) به خاک سپرده شدند ؛ اما در همین مدت کوتاه و به رغم کنترل شدید محل اقامت آن حضرت توسط مأموران خلفای عباسی ، همچون اجداد بزرگوراشان ، با کرامات و علوم و معارف خدادادی ، مایه عزت، افتخار وسربلندی شیعه شده و برتری خاندان پیامبر خدا ( صالله علیه و آله وسلم  ) را به همگان نشان دادند. نقل شده که در سامرا ،خشک سالی شدیدی پیش آمد و مسلمانان سه روز پی در پی به منظور دعای باران به سوی صحرا رفتند ؛ اما اثری نبخشید ، ولی  جاثلیق مسیحی با گروهی از مسیحیان به صحرا رفته و دعا نمودند و باران بارید و برخی از مسلمانان در حقانیت دین خود به شک افتادند . متوکل عباسی با نگرانی دستور داد امام عسکری را از زندان آوردند و این نگرانی را به آن حضرت منتقل کردند.  روز بعد که راهبان مسیحی برای دعای مجدد باران به صحرا رفتند ؛ امام عسکری نیز حضور یافتند و هنگامی که جاثلیق مشغول دعا شد ؛ امام به غلام خود فرمودند تا برود و از بین انگشتان دست راست جاثلیق هرچه هست بیاورد . غلام رفت و با قطعه ای استخوان باز گشت . و دیگر دعای راهبان مسیحی اثری نبخشید . متوکل از امام پرسید این چه استخوانی است؟ امام پاسخ دادند : این راهب از قبر پیغمبری از پیامبران می گذشت  ؛ این قطعه استخوان را به دست آورد و استخوان بدن پیامبر آشکار نمی شود مگر اینکه آسمان ببارد .

قابل یاد آوری است که حقد و کینه پس مانده های امویان و عباسیان نسبت به اهل بیت (علیهم السلام ) همچنان آشکار است و یک بار دیگر آنان عمق دشمنی و کینه خود را به خاندان پیامبر خدا (ص ) در انفجار و تخریب حرم امامین عسکریین (علیهما السلام ) به جهانیان نشان دادند .

ضمنا همزمان ، آغاز امامت آخرین حجت و ولی خدا امام عصر (عجل الله فرجه الشریف ) گرامی باد .

                                                        بسمه تعالی

همچنان که بارها شنیده ایم پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) در اواخر عمر مبارکشان در حالی که گروهی از اصحاب در کنار بستر آن حضرت حضور داشتند؛ دستور دادند تا ابزار نوشتن حاضر کنند تا حضرت وصیت وسفارشی را برایشان بنویسند تا با عمل بدان ، هیچگاه گمراه نشوند. اما عمر ابن خطاب ، خلیفه دوم اظهار داشت :« قد غلب علیه الوجع و ان النبی لیهجر ، حسبنا کتاب الله » یعنی درد بر پیامبر خدا غلبه نموده و او از شدت درد و بیماری هذیان می گوید و قرآن ،کتاب خدا ما را بس است ! افراد حاضر در این جلسه اختلاف کردند و برخی با خلیفه دوم هم نوا شده و برخی دیگر گفتند به امر پیامبر خدا عمل کنید . هگامی که اختلاف شدت گرفت ، پیامبر خدا فرمودند : « قوموا عنی ، ولا ینبغی عندی التنازع » یعنی از نزد من برخیزید و بیرون روید و نزاع و مشاجره نزد من سزاوار نیست . پس از این جریان و پس از رحلت جانسوز آن حضرت ، عبدالله ابن عباس بارها می گریست و می گفت :  «الرزیة کل الرزیة ما حال بین رسول الله( ص )  وبین کتابه » یعنی مصیبت تمام مصیبت، هنگامی رخ داد که مانع نوشتن سفارش پیامبر خدا ( ص ) شدند.

هر چند بسیاری از علمای اهل سنت در کتب حدیث خود ، عبارت خلیفه دوم را نقل به معنی نموده و نوشته اند که عمر ابن خطاب گفت : درد بر پیامبر غلبه کرده است و یا نوشته اند که آن جمع حاضر ، چنین گفتند  و یا نوشته اند که عمر ، عبارتی را گفت  که مفهوم آن غلبه درد بر پیامبر بود ، وبه این صورت خواسته اند از شدت این بی شرمی و بی احترامی نسبت به ساحت مقدس پیامبر اکرم ( ص ) بکاهند؛ اما برخی دیگر از علمای اهل سنت مانند امام غزالی در کتاب« سر العالمین » در مقاله چهارم و نیز سبط ابن جوزی در کتاب تذکره صفحه ۳۶ نوشته اند که عمر ابن خطاب با اشاره به آنحضرت ، گفت : « دعوا الرجل فانه لیهجر ، حسبنا کتاب الله » یعنی این مرد (پیامبر خدا ) را رها کنید وبه حرف او توجه نکنید ، او هذیان می گوید و کتاب خدا برای ما کافی است ! همچنین احمد ابن حنبل در کتاب مسند جلد ۳ صفحه ۳۴۶ از جابر ابن عبدالله نقل کرده است که پیامبر خدا هنگام رحلتشان کاغذ درخواست نمودند تا وصیتی را بنویسند و بس از آن حضرت گمراه نشوند اما عمر ابن خطاب مخالفت کرد و آن حضرت از نوشتن آن امتناع کردند.

این جریان ، از جمله اجتهاد هایی است که در تاریخ اسلام در برابر نص و تصریح قرار گرفته است و مرحوم سید عبد الحسین شرف الدین عاملی (قدس سره الشریف ) در اواخر عمر با برکت خود ، کتاب  «النص و الجتهاد » را نوشتند که به نام « اجتهاد در برابر نص » به زبان فارسی نیز ترجمه شده است ؛  ودر آن کتاب از جمله این جریان تلخ را به تفصیل توضیح داده اند.

جای بسی تعجب است که هنگام وفات خلیفه اول ، ابو بکر ابن ابی قحافه ، وی در حال احتضار بود و وصیت نامه خود را دیکته می نمود و خلیفه سوم ، عثمان ابن عفان می نوشت . هنگامی که گفت :  اما بعد ، از هوش رفت و ادامه آن را عثمان ، به این صورت نوشت : امابعد ، من عمر را به عنوان جانشین خود بر شما انتخاب نمودم ، از او اطاعت و  پیروی کنید . و در این مورد خلیفه دوم نگفت  که این مرد هذیان می گوید !!

                                                              به نام خدا

سال روز رحلت جان سوز رسول اکرم حضرت محمد ابن عبدالله (صلی الله علیه وآله و سلم ) وشهادت دومین ستاره درخشان آسمان امامت و ولایت امام حسن مجتبی و شهادت هشتمین پیشوای شیعیان حضرت علی ابن موسی الرضا ( علیهما السلام ) بر حضرت ولی عصر ، رهبر معظم انقلاب و عموم مسلمانان وشیعیان و شما وبلاگ نویسان عزیز تسلیت باد .

ــ نگاهی گذرا به زندگانی این مشعل داران هدایت :

الف / حضرت محمد ابن عبدالله در هفدهم ربیع۱ سال عام الفیل و پس از چهل روز از جریان اصحاب فیل متولد شدند. پدر آن حضرت عبدالله ابن عبد المطلب ومادر شان آمنه دختر وهب بود. پیش از اسلام به دلیل صداقت وامانت داری به محمد امین مشهور بودند. در سن بیست و پنج سالگی با حضرت خدیجه دختر خویلد که از تجار وثروت مندان مکه بود ازدواج نمودند.

چهل سال و چهار ماه و ده روز از عمر شریفشان گذشته بود که در غار حرا به عنوان آخرین پیامبر خدا انتحاب شدند و آیات آغازین سوره علق بر آن حضرت نازل شد و پس از حدود سیزده سال تبلیغ اسلام در مکه مکرمه و به دلیل فشار و توطئه کفار مکه ، آن حضرت در شب اول ربیع۱ به غار ثور پناه بردند و در شب چهارم ربیع۱ به مدینه ( یثرب ) هجرت کردند. آن حضرت پس از هجرت ، بیش از ده سال در مدینة النبی اقامت نمودند ودر جنگ های فراوانی که بین مسلمانان وکفار رخ داد شرکت کردند و سر انجام روح بلند آن حضرت بنا به قول بیشتر مورخین شیعه ،‌ در غروب روز بیست و هشتم ماه صفر به سوی خلد برین و جنات رضوان الهی پرواز نمود و در اتاق مخصوص عایشه، همسر آن حضرت ، نه به خاک که به دلهای مسلمانان جهان سپرده شدند.

ب/ حضرت امام حسن مجتبی در سه شنبه پانزدهم ماه رمضان سال سوم از هجرت متولد شدند ، پدر آن حضرت امیر المؤمنین علی ابن ابی طالب ومادر شان حضرت فاطمه زهرا دختر پیامبر اکرم ( علیهما السلام‌) است .پیامبر اکرم به آن حضرت علاقه بسیار زیادی داشتند و در روایاتی آن حضرت و برادر شان امام حسین را دو آقای جوانان بهشت و دو گل وریحانه خود خونده اند.

 دوران عمر شریف امام حسن مجتبی ( علیه السلام ) ، دورانی پر از فراز و نشیب بود و آن حضرت در غم و مصیبت هایی که بر قلب پاک حضرت علی وحضرت فاطمه وارد می شد شریک بود . آن حضرت در سال چهلم هجری و پس از شهادت مولای متقیان حضرت علی (علیه السلام) به امامت رسیدند ودر آغاز خلافت وامامت آن حضرت، معاویة ابن ابی سفیان از فرصت عدم وجود حضرت علی (علیه السلام ) استفاده نمود و به سوی عراق لشکر کشی کرد و با خدعه معاویه و تزلزل و ضعف ایمان سپاهیان آن حضرت ، ناچار به امضاء قرارداد صلح با معاویه شدند و سرانجام به مدینه جدشان رسول خدا باز گشتند و با نیرنگ معاویه و توسط زهری که همسر آن حضرت جعدة بنت امیه به آن حضرت داد به شهادت رسیدند و به دلیل ممانعت عایشه همسر پیامبر خدا و جمعی از بنی امیه از دفن آن حضرت در کنار قبر شریف پیامبر خدا ، در قبرستان بقیع به خاک سپرده شدند .

ج/ امام هشتم حضرت علی ابن موسی ( علیه السلام) در روز یازدهم ذیقعده سال صد وچهل وهشت هجری و پس از پانزده روز از شهادت امام صادق ( علیه السلام ) در مدینه منوره متولد شدند . پدر آن حضرت امام موسی بن جعفر (علیه السلام ) ومادر آن حضرت نجمه خاتون بوده اند . در سال دویست هجری ، آن حضرت بنا به اجبار مأمون ، خلیفه عباسی از مدینه منوره به سوی مرو ، حرکت نمودند . آن حضرت از شهر های زیادی گذشتند، از جمله آنها شهر نیشابور بود و در این شهر بود که در جمع دهها هزار نفر از جمعیت استقبال کننده ، حدیث شریف قدسی سلسلة الذهب را بر مردم این شهر روایت نمودند وآن حدیث این است : « کلمة لا اله الا الله حصنی و من دخل حصنی امن من عذابی » و چون در سلسله راویان این حدیث نام تمام امامان معصوم از خود آن حضرت تا امام علی و پیامبر خدا و جبرئیل آمده است؛ حدیث سلسلة الذهب ، نام گرفته است وحدیث قدسی ، احادیثی است که  کلام خدا است ولی از آیات قران کریم نیست . امام هشتم پس از ورود به مرو  وبه رغم اکراه آن حضرت به عنوان ولیعهد مأمون الرشید انتخاب شدند و مأمون دستور داد به نام آن حضرت خطبا ،خطبه بخوانند وبه نام آن حضرت سکه رسمی ضرب نمودند، چیزی که باعث حسادت وشعله ور شدن آتش کینه ودشمنی بنی عباس گردید. اما چندی نگذشت که خلیفه عباسی ، حقد وکینه باطن خود را آشکار کرد و سر انجام آن حضرت را مسموم کرد و در آخرین روز ماه صفر سال دویست وسه هجری آن حضرت به شهادت رسیدند و در قریه سناباد در سرزمین طوس (مشهد مقدس ) با عزت وعظمت دفن شدند. 

بسم الله الرحمن الرحیم

یا مقلب  القلوب و الأبصار یا مدبر اللیل و النهار یا محول الحول و الأحوال حول حالنا الی أحسن الحال

باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چــه نوحـه و چــه عـزا و چه مــاتم است        

این روزها همه شیعیان و دوست داران عترت پاک و خاندان آخرین و بزرگ ترین فرستاده الهی ،حال و هوای دیگری دارند ، گویا دل و جان آنان بر بال ملایک در آسمان ولایت به پرواز در آمده باشد.

گویا عشق به عترت در دل آنان آشیانه کرده و بذر محبت اهل بیت در سرزمین جان آنان جوانه زده است.

گویا آیه مودت ، آنان را به سوی چشمه های جوشان و زلال عترت رهنمون گردیده و آنان را بر قله های رفیع محبت و دوستی آل پاک محمد (صلی الله علیه و آله و سلم ) به پرواز در آورده است. گویا در دریای طوفانی و پر طلاطم که بیشتر انسان ها را در گرداب های سهمگین انداخته و آنان را در کام امواج خروشان این دریای آشفته و طوفانی فرو برده ؛ اما شیعیان و دوست داران خاندان پیامبر اسلام ( ص ) در پرتو تعالیم ناب آن حضرت ، در کشتی نجات امت سوار شده و از هلاکت و نابودی  حتمی رهایی یافته اند.

اینک همزمان با حلول سال نو و ایام نوروز ، اربعینی دیگر از راه رسید و ما شیعیان ، دل و جانمان را در طبقی از اخلاص و عشق و محبت گذاشته و دو دستی تقدیم صاحب این روز می نماییم .

اینک چهل روز از تنهایی  ، غربت و شهادت حسین عزیز فاطمه در سرزمین کرب و بلا گذشت .

چهل روز پیش در کربلا مرگ سراغ حسین و یارانش نیامد و این سپاه عشاق بودند که متهورانه به پیشباز مرگ شتافتند بلکه بر مرگ خندیدند . در عاشورای کربلا ، نه تنها عزراییل و میکاییل و جبراییل و اسرافیل که همه فرشتگان و جن وانس ، مبهوت و شگفت زده از آن حماسه خونین شدند . آن جا که مسلم ابن اوسجه در بازار کوفه قصد دارد حنا بخرد اما حبیب ابن مظاهر به دنبال وی گویا در دل و به زبان حال به مسلم می گوید تو را دیگر به حنا نیازی نیست و آخرین حنای تو در کربلای حسین ، سر و رویت را خضاب خواهد کرد و آن حنای خونی است که در اوج عشق به حسین فوران می کند و رنگ آن حنا تا روز قیامت و تا ورود به باغ های سبز و خرم بهشت بر سر و رویت می درخشد .

اینک چهل روز از فریاد العطش زنان و کودکانی در آن صحرا می گذرد که آب ، مهر مادرشان بوده و زمان و مکان با اذن الهی تحت امر پدران آنان بوده است .

اینک چهل روز است که باغ و بستان کربلاییها ، خزانی زود رس نموده و گل های بنی هاشم  پر پر شده و مرغ جان بهشتیان ، به سوی جنات خلد ، پرواز نموده است.

چهل روز پیش ، مرد و زن و کودک و سیاه و سفید ، بزرگتریت حماسه جاویدان تاریخ را رقم زدند . اما این امام سجاد و زینب و کودکان بودند که در شام تلخ غریبان در کنار خیمه های سوخته و در جوار پیکر های قطعه قطعه شهیدان ، آن شب غم بار را سپری ساخته و سفری تلخ و ناگوار به سوی کوفه بی وفا و شام خراب انجام می دهند و این اولیای خدا و میوه های دل پیامبر خدا و نور چشمان زهرای مرضیه و علی مرتضی (علیهم السلام ) به اسارت برده می شوند .

اینک همه کبوتران مهاجر حرم ملک و ملکوت رفته اند و این امام سجاد و عمه کریمه اش زینب و سایر زنان و کودکان هستند که روزها و هفته ها در میان خیل دشمن و در خرابه شام سکنی داشته و اکنون پس از چهل روز از آن حماسه جاویدان برای  میثاقی دوباره به سرزمین عشق باز می گردند .

تنها اینان ، باز مانده آن کبوتران خونین بال مهاجر نیستند و این ما نیز بازمانده عاشورا و تمام مصیبت های تاریخ پر فراز و نشیب اسلامیم و باید همچون امام سجاد و زینب و فرزندان ولایت ، پیام آن حماسه سازان را به نسل های آینده برسانیم . خود حسینی شویم و در مدرسه عشق و شجاعت و آزادگی حسین درس فرا گیریم و تاریخ سراسر افتخاری را رقم زنیم .

اکنون اربعین است و داغدیدگان عاشورای حسینی به کربلا آمده و با اشک چشم خود  ، غبار از مزار پاک شهیدان می زدایند .

اینک زینب ، سلام خالصانه خود را به حسین عزیزش تقدیم می دارد . او با برادر از جان عزیز تر خود عقده دل وا می کند و از سفر شام می گوید . آه دل و داغ سینه و بغض ، گلوی او را می فشارد اما او باید خبر های ناگوار به برادرش حسین بدهد . خبر از زخم های جسم و جان  حجت خدا امام سجاد ، خبر از خار مغیلان ، خبر از زخم زبان کوفیان و شامیان ، خبر از اشک سوزان یتیمان ، خبر از جشن و شادی یزیدیان ، ، خبر از اسارتی جانکاه و بالاخره خبری دیگر از پرپر شدن غنچه گلستان آل پاک محمد و خبر از رفتن رقیه سه ساله و پرواز او به سوی جنان ، چه اینکه حسین همه را می داند و همو بوده است که در بهشت برین ، سه ساله خود را در آغوش کشیده و غبار اسارت و اشک یتیمی از چهره معصوم او پاک نموده است .

اینک در آستانه سال نو ، اربعینی دیگر را گرامی می داریم . زیرا سال ما و نو بودن آن با نام حسین و اهل بیت ( علیهم السلام ) معنی و مفهوم می یابد و امید آن داریم که روح پاک حسین و شهدای کربلا و اسرای داغدیده آل محمد (صلی الله علیه و آله وسلم ) به دولت و ملت ایران  عنایت نمایند و پیروزی نهایی ما را بر ابرقدرت های سلطه گر در لحظات حلول سال نو همزمان با اربعین حسینی از خداوند بخواهند . آمین

                                                                   بسمه تعالی

ماه رجب ماه عبادت و نیایش و از ماه های مبارک است . در این ماه ، میلاد باسعادت امامان بزرگ مسلمانان ، حضرت امام محمد باقر ، امام محمد تقی ، حضرت علی ( علیهم السلام ) و عید مبعث پیامبر گران قدر اسلام ( صلی الله علیه و آله و سلم ) واقع شده است .در این ماه  بسیاری از خدا جویان به ویژه جوانان پاک سرشت در ایام البیض یعنی روز های سیزده هم تا پانزدهم این ماه در مساجد جامع به اعتکاف می پردازند و ضمن روزه داری و نیایش به درگاه حضرت احدیت، زاد و توشه ای برای جهان پس از مرگ خویشتن فراهم می آورند و در این سه روز ، از دنیا و تعلقات آن فاصله می گیرند . چنانچه نگاهی به متن احادیث و روایات در باره این ماه بیاندازیم و دست کم به کتب ادعیه از جمله کتاب با ارزش مفاتیح الجنان مراجعه کنیم، مشاهده می کنیم برای این ماه برنامه های ویژه ای در نظر گرفته شده است . دعا های رسیده از پیشوایان ما در این ماه صفحه تازه ای را به روی ما برای تقرب به خدا گشوده اند و جان های تشنه مارا به سوی چشمه های زلال معارف رهنمون گردیده اند . از جمله عبادات در این ماه ، روزه است که در برخی از ایام این ماه بیشتر بدان سفارش شده است . همچنین ذکر گفتن و به یاد خدا بودن از عبادت های دیگر در این ماه است . در روایتی وارد شده است که هر کس در این ماه هزار مرتبه ذکر  شریف ( لا اله الاّ الله ) را بگوید ؛ خداوند از برای او یکصد هزار حنسنه در نامه اعمال وی ثبت می فرماید و یکصد شهر در بهشت برای او بنا می کند . پس اگر خداوند توفیق برخی از این عبادت ها را در این ماه به ما داد ، باید تلاش کنیم تا ثواب به دست آورده را با گناهان دیگر نابود نکنیم و در حفظ دست آورد های این ماه و دو ماه آینده یعنی ماه های شعبان و رمضان بکوشیم . ان شاء الله .