مرجع عارف و فقیه بزرگ و استاد کامل اخلاق، حضرت آیة الله العظمی بهجت به ملکوت اعلی پیوست
اینک گلی دیگر از بوستان علم و دانش در شهر علم و فقاهت از میان ما رخت بر بست و باغبان گل های محمدی را در سوگ خود نشاند.
از امروز دیگر کوچه های پیچ در پیچ و قدیمی ارگ و گذر خان قم در انتظار مردی نخواهند بود که ده ها سال با قدم های ملکوتی خود، آن ها را عطر آگین می ساخت. امروز جوانان و زنان و مردانی که گاهی ساعت ها در انتظار دیدار چهره ملکوتی و نورانی آن مرد بزرگ در مسجد فاطمیه قم به انتظار می نشستند، و نیز شاگردان درس خارج فقه آن عزیز، غبار غم و اندوه در چشم و چهره دارند و سرشک غم از دیدگان جاری می سازند.
امروز آن مردی که در این جهان به جز حق نگفت و جز به خدا نیاندیشید و به دنیا پشت کرد و بنا به فرمایش یکی از بزرگان، ثروتمند ترین مرد جهان در معنویت شد، در جوار حق جای گرفت. او همان کسی بود که همواره خود را کوچک دانست، اما در بین مردم بزرگ، جلوه گر شد.او در همان دوران جوانی ، هنگامی که گمشده خویش را در استاد خود مرحوم آیة الله قاضی طباطبایی مشاهده کرد، و از محضر آن عارف بزرگ بهره ها جست، در همان دوران به کیمیای معرفت دست یافت، کیمیایی که او را از هرچیز در این جهان بی نیاز ساخت و آنی و لحظه ای به مال و مقام و آن چه بوی مادیت می داد، اندیشه ننمود. او در عمر پر برکت و گرانبهایش و در بوستان فقه جعفری و عرفان علوی، ده ها و بلکه صدها درخت علم و عرفان غرس نمود و هزاران نفر بر سر سفره اخلاق و عرفان و فقاهت وی نشستند و از خان موهبت های الهی که دراختیارش گذاشته شده بود بهره بردند.
دیگر صدای دلنشین نمازش همراه با گریه های سوزناک او در حال قرائت سوره اعلی و توحید به گوش نمی رسد. دیگر جمال با صفای آن مردی که همه روزه هنگام صبح، با ادب و احترام در پیشگاه بی بی فاطمه معصومه(س) حضور می یافت و در برابر آن بزرگوار زانوی ادب می زد، در صحن و سرای آن بانو، دیده نخواهد شد. اینک او رفت و ما را در غم مصیبت فقدان خود فرو برد و این ماییم که باید راه درست و منطبق با حقیقت را در سیره و زندگانی او و اولیایش جستجو کنیم و این خلاء عمیقی را که با فقدانش در حوزه های علمیه و جامعه شیعی رخ داده، پر نماییم.
راهش پر رهرو و نامش پایدار باد.
خاطره ای از مرحوم آیة الله بهجت(قدس سره الشریف)
همه می دانند که آن بزرگوار همه روزه صبح به حرم حضرت فاطمه معصومه(سلام الله علیها) مشرف می شدند و پس از عرض ادب و زیارت آن حضرت، بر تربت پاک علمای سلف فاتحه قرائت می نمودند. یک روز صبح هنگامی که از قرائت فاتحه فارغ شده بودند، خدمت ایشان رسیدم و ضمن سلام و عرض احترام، از ایشان دعایی مجرب درخواست کردم، اما ایشان فرمودند: " من دعایی غیر مجرب سراغ ندارم و هر دعایی مجرب است و به خداوند می رسد حتی اگر بگویی ( یا الله)" . از ایشان در باره بهترین زیارت پرسیدم، ایشان پرسیدند:" زیارت مختصر یا مفصل؟ عرض کردم هر دو ! و ایشان در پاسخ فرمودند: " زیارت مختصر زیارت امین الله (زیارت دوم از زیارات مطلقه امیر المومنین(علیه السلام) و زیارت مفصل زیارت جامعه کبیره"
عباس معتقدی
زندگانی مرحوم آیة الله االعظمی بهجت (قدس سره الشریف)
یازده دستور العمل از آیة الله بهجت(قدس سره)
بیست و سه حکایت شنیدنی از مرحوم آیة الله العظمی بهجت(قدس سره)
آیة الله العظمی بهجت در کلام دیگران
